Eindelijk ging het los. 1 Groot atletiekfeest in Haarlem met een wedstrijd voor zowel de pupillen als de cd junioren. En niet zomaar een wedstrijd. De competitie heeft namelijk alles. Het belichaamt waar wij als KAV voor staan. Team boven het individu. Met de best mogelijke opstelling zoveel mogelijk punten proberen te scoren. Omgaan met teleurstellingen, succes vieren met zijn allen. Het kwam allemaal voorbij op een dag die we niet snel zullen vergeten.
De pupillen hadden in de vroege uurtjes het goede voorbeeld gegeven, waarna het in de middag de beurt was aan de junioren. Voor de C-junioren waren het vooral de jongens die hun zinnen hadden gezet op een goed eindresultaat. Niet dat de meiden minder fanatiek zijn, die komen er net een paar tekort om een volledig team te kunnen vormen. Vooraf was al gevraagd of we de finale konden halen. Normaal iets dat is weggelegd voor de beste 12 ploegen in Nederland. Nu wil ik best meegaan in het groot denken binnen ons team, een beetje realisme op zijn tijd kan geen kwaad en zo werd de boys vriendelijk meegedeeld dat de finale halen kansloos was. Niet onder de indruk van mijn argumenten wordt er toch een estafette uitgeperst. Onder de 50 seconden lopen op de 4×100 meter is gewoon retesnel! En dan hebben we het nog geen eens over het tweede team gehad die in diezelfde race gewoon derde worden! En laat je niet misleiden door de term 2, dat is puur en alleen omdat de jongens met zoveel zijn dat ze niet allemaal in hetzelfde team passen. De meiden dan. Die maakten zich een dag voor de wedstrijd nogal zorgen. Want waar was Anouk. Er moest toch nog geoefend worden. Anouk is de laatste tijd wat minder vaak op de training maar had keurig toegezegd mee te doen aan de wedstrijd. Geen zorgen, want Anouk is er niet alleen, ze loopt meteen een dijk van een race. Dat, in combinatie met misschien wel het best wisselende duo van Nederland , Maria en Caja en slotloopster Brechtje, die eindelijk is aangenomen bij de Vomar, maakt dat er net zo’n fantastische tijd uit de bus komt rollen.
Meiden strijden tot laatste meter op de 150
De jongens hadden nog wel een bittere pil te slikken want de kuit van Sil was dusdanig van slag dat hij alleen maar met kogel mee kon doen. En als er één onderdeel is waar je graag een extra mannetje op hebt staan dan is het de horde. Nu is het vertrouwen in Ivar en Tom groot, Tom is zo in vorm dat de tweede horde flink in de weg staat. Een heftige valpartij volgt en binnen no time is de hele ploeg er om Tom op te vangen. Aangezien er 2 scores tellen op de looponderdelen was dit uiteraard een flinke aderlating. Risico van het vak en Tom toont zich uren later de grootste bikkel van de dag door op sensationele wijze de 1500 meter te lopen. Maar terug naar de horden. Nina had op woensdag nog even de boel op scherp gezet en knalt mij er toch een race uit. Zonder angst, sprinten tussen de horde en bijna alles in 3-pas. Complete waanzin.
Nu is iedereen het erover eens dat Floris onze captain is, maar om nou elke keer weer over deze man te schrijven, terwijl dat zeker terecht zou zijn, gaat mij wat ver. Laat mij vertellen over Julien en Bart. Beiden hebben wel iets van elkaar weg. Zijn echte dromers, kunnen volledig uitstaan op trainingen, dat je echt denkt wat is er met jullie aan de hand, om vervolgens een dag later de sterren van de hemel te presteren. Julien heeft de speer voor het eerst in zijn leven over de 30 meter gegooid. En zijn moeder heeft het niet gezien! In een laatste alles of niets poging geeft Julien de speer toch een beuk. De vreugde na het horen van de 3 is ongeëvenaard. Nu is een worp over de 30 meter bij ons normaal gesproken altijd goed voor de punten. Moet je net Bart hebben. Die was zijn wedstrijd begonnen met 3 stabiele worpen en had in de laatste poging niets te verliezen. ‘ Bart, ik wil een idoot,betoverende worp zien’. Dus Bart gaat staan, komt met een mega-aanloop aansprinten en geeft de speer toch een ros! Idioot zeer zeker niet, betoverend wel. 29 Meter en een dik pr. U hoort het al, de mannen stonden aan.
De idoot betoverende worp van Bart
Hoogspringheld Ivar over 1.65 meter
Gelukkig hebben wij ook meiden en die kwamen net zo goed voor de dag. Maria moest later op de dag naar de verjaardag van haar opa en had al haar onderdelen in een kort tijdsbestek. Maria heeft vooral grote stappen gemaakt op mentaal gebied. Waar vroeger alles per definitie slecht was, is er zo nu en dan ruimte voor tevredenheid. Vraag haar niet hoe het discuswerpen ging, het speerwerpen was uitstekend. Met Brechtje, die ook half niet weet hoe goed ze is, en Caja het cement van de ploeg. Caja twijfelde de hele dag of ze de 150 meter wel moest lopen omdat ze last van haar rug heeft. Voorzichtig dat ik ben, was het advies, niets forceren. Maar meiden van die leeftijd zijn liever niet verstandig. In dit geval maar goed ook, want Caja liep een afgrijselijk goede 150 meter, op de voet gevolgd door Nina en Carlijn. Grote klasse van Carlijn, die pas om 6 uur begon met haar wedstrijd maar er wel vanaf de estafette al was om iedereen aan te moedigen. Tel daarbij op de aanwezigheid van de nog geblesseerde Jesse, die de kogel bijna over de 9 meter stootte, en Anouk, die op een haar de 1.45 miste en je kan als ploegleider niet trotser zijn op deze meiden.
Vergeet ik dan nog iets? Het debuut van Tijn J en Floris in het zwart wit, de weergaloze 1500 meter van Jorre en de net zo legendarische speerworp van Tijn S. De 1500 van Tijmen 2 die op een schema van onder de 5 minuten weg was gegaan en maar 2 seconden tekort kwam om solo deze barrière te slechten. Een blik op atletiek.nu laat zien dat de jongens 29ste van Nederland zijn geworden. Een geweldig resultaat zonder gevolgen zou je denken. Nu had ik bijzonder slecht mijn huiswerk gedaan want nadat ik een stukje over de competitie las, kwam het pas binnen dat niet alleen de eerste 12 naar de finale gaan, maar er dit jaar ook een B,C en D finale is. Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa! Op zaterdag 18 september gaan de jongens strijden voor de winst in de C-finale!
