De kop van het stuk verraadt het al. Dit wordt een verhaal met een prettig einde. Laat ik u terugnemen naar september 2019. De mannen van KAV Holland hadden met enig fortuin de finale gehaald, om promotie naar de eerste divisie af te dwingen. Waar we in het verleden vaak de hulp nodig hadden van het falen van andere ploegen werd die dag in Hilversum er één om niet snel te vergeten. Het was wederom ons collectief dat andere ploegen in verlegenheid bracht en zo stonden we na bijna 20 jaar weer in de eerste divisie. Een positie die in 2020 met verve werd verdedigd door het ontbreken van een wedstrijd. Ook in 2021 dachten we de dans te kunnen ontspringen totdat de besmettingen opeens zienderogen afnamen. Hadden wij weer! Want ja, konden wij op zo’n korte termijn een respectabel team op de been brengen nu alle grenzen weer opengingen en 83 procent van ons team uit studenten bestaat. Met ploegleider Hidde was het puzzelen geblazen maar stond er op een gegeven moment een team waarmee we echt realistische kansen hadden om erin te blijven. Maar ja, dan de week voor de competitie. Dan moet je op je hoede zijn. Op woensdag kwam het slechte nieuws dat Boris niet fit genoeg was en kon Martijn ook niet meedoen. Wat nu? Gelukkig hebben wij bijzonder gretige B-junioren en Noah wist niet hoe snel hij zijn plekje op moest eisen.
Ploeg die in 2019 promotie afdwong
Heerhugowaard, de plek des onheils, is ons eigenlijk altijd goed gezind en alleen daarom al vertrokken wij met de nodige dosis zelfvertrouwen naar het noorden. Maar waar was de stok van Sil? De ploeg van AV Haarlem had het voor elkaar gekregen om 1 stok mee te nemen en laat dat nou net de stok zijn waar Sil altijd mee springt. Een achtervolging op de randweg leidt tot niets en de fusie is hiermee verder weg dan ooit. Gelukkig heeft pappa Erik overal zijn connecties en werd er dankzij held Ab Wassenaar een stok op de kop getikt. Want we moesten door.
Het mooie is dat er altijd iemand opstaat en de boel op sleeptouw neemt. Mika heeft die rol fantastisch ingevuld. Onze nieuwbakken finalist op het NK had in het verleden altijd vrede met de rol als underdog maar als je zo hard begint te lopen dan weet je dat mensen naar je gaan kijken. Op de 110 meter horden werd hij uitstekend derde, op zijn onderdeel, de 400 meter horden, kon niemand een vuist maken en werden de maximale 12 punten binnengehaald. Het zegt veel over het vertrouwen in Mika dat dit aantal al zo’n beetje vooraf was ingecalculeerd. Thijs is onze groeibriljant en heeft beloofd vaker te komen trainen. Maar Thijs heeft ook een lichaam die het zijn van atleet niet altijd even goed kan waarderen. Met verspringen moest er een extra poging aan te pas komen om met een tevreden gevoel naar de 100 meter te kunnen. De 6.19 was voor nu het maximaal haalbare en met pijnstillers en al perst hij er op de 100 meter een prettige 11.43 uit. Prettig vooral, omdat hij 6 punten opleverde! De jongens uit dit team weten dat iedereen gelijk is op zo’n dag maar er zijn altijd prestaties die je raken. Die iets met je doen door de puurheid ervan. De 800 meter van Tijn van Zijl is zo’n prestatie. In de eerste serie was er al redelijk hard gelopen waardoor Tijn niets anders restte dan de snelle man van PAC te volgen. Tijn was niet van plan om snel te lossen en met nog 150 meter te gaan hangt hij er nog steeds aan! De lijdensweg die daarop volgt is hartverwarmend en bij mij weten staat het kippenvel tot op de dag van vandaag op Hidde zijn armen. Tijn wordt 2de in zijn serie maar is zijn inspanning ook voldoende om sneller te zijn dan de eerste serie. 11 punten! Ja dus! Een dikke plus in de prognose die nooit gemaakt is, maar na een uur wedstrijd begint het geloof in een goede afloop te groeien. Zeker als Niels het publiek op de banken krijgt met een geslaagde slinger en Noah maling heeft aan reputaties en een nieuw pr springt met ver en loopt op de 100 meter. De onbevangenheid van Noah is precies wat de ploeg op dat moment nodig heeft. Maar laten we realistisch blijven, er zouden nog veel onderdelen komen waar we niet goed zouden scoren en er komt een moment dat we tiende staan. Om even te schetsen, de plaatsen 7 t/m 9 zijn genoeg om veilig te zijn en in september niet in actie te hoeven komen.
Captain Mika, zo normaal gebleven
Nu is de ploegleider nogal een held in doemdenken maar is Bart er gelukkig om het momentum in de ploeg te houden. Want we hadden Lucas en Jim nog. We kunnen gewoon heel eerlijk zijn. Een groot deel van ons succes is te danken aan Koos Kiers en zijn inspanningen voor de MILA. Een kweekvijver waaruit wij de laatste jaren altijd hebben kunnen putten. Want in het verleden waren het juist de lange afstanden die KAV de das om deden, nu is het een absoluut wapen geworden. Lucas en Jim zijn het levende bewijs dat clubliefde bestaat. Was Lucas niet degene die op die beruchte september in 2019 de 5000 combineerde met de 3000 meter steeple? En is Jim niet degene die in Heerhugowaard zonder het oefenen van de waterbak een fantastische vijfde plaats behaalt? Zonder deze mannen geen ploeg. Lucas had zijn plan goed op orde en na het afzetten van zijn bril is de tussensprint iedereen te machtig. Het duimpje op zo’n 100 meter voor de finish bij het horen dat zijn bril is veiliggesteld, goud. Opnieuw een overwinning en met de bonuspunten van Jim zijn we weer volledig in de race.
Iemand die zijn hele leven al puur is, Tijn Pronk. Ik kan dagen vullen over deze man. Tijn is DE man in Leiden en dat leidt tot zoveel sociale activiteiten dat wij ons wel eens zorgen maken over de verrichte trainingsarbeid. Of hij de 400 individueel en in de Zweedse wilde lopen? Het verstand zou ongetwijfeld nee hebben gezegd, Tijn denkt met zijn hart en ging ouderwets los op de 400 meter. Het zegt veel over hem dat hij baalde van de 4 punten omdat het verschil met de rest zo klein was. Tijn een levende legende en Joris is hard op weg om over een aantal jaar hetzelfde te kunnen zeggen. Onze hoogspringer was niet tevreden met zijn 1.75 maar haalde wel 5 punten binnen. En geloof me, het is lang geleden dat een hoogspringer in dienst van KAV zoveel punten heeft gescoord. Nu is Joris veel meer dan een hoogspringer alleen maar daarover later meer. Hoe we ervoor stonden. De informatievoorziening was dusdanig dat we het op een gegeven moment maar hebben losgelaten. Maar ons gevoel zei wel dat we nog een uitschieter naar boven nodig hadden om lijfsbehoud veilig te stellen. En hoe lekker is het dan dat je Sil Negenman nog achter de hand hebt! Sil is de laatste tijd ontzettend vaak op de baan gesignaleerd en dan weet je dat zijn talent boven komt drijven. Nu heeft Sil ook nog eens de gave om er op het belangrijkste moment te staan. Nadat bij kogel al een bonuspunt was behaald gaat hij bij polsstok helemaal los. Thijs, ons rekenwonder kwam handen tekort om het aantal punten van Sil bij te houden. Want van 3 waren het er een half uur later opeens 9 geworden! 4.20! Complete waanzin. Het is dat hij een 200 meter moest lopen anders was hij nu nog aan het springen. En voor degene die Sil niet kennen, Sil was vroeger echt heel erg goed. En als je dan na ik weet niet hoeveel sprongen gewoon je pr evenaart op de 200 meter, dan ben je een hele grote.
De concurrentie is geknakt, het kan niet meer mis. Maar wacht even. Dat stokje moet nog wel over de finish. Nu kan geen enkele ploeg ter wereld op tegen de samenstelling van AV’23 die de Zweedse estafette afsluiten met een steeple loper die moet wisselen op een bijna 40 jarige kogelslingeraar. Het getuigt wat mij betreft ook van lef dat je 2 B1 jongens verantwoordelijkheid geeft voor het finishen van de race. Nadat Tijn en Mika hun laatste restje energie in hun 400 en 300 hebben gesmeten zijn het Joris en Noah die op voortreffelijk wijze de race afsluiten. Het leidt tot een achtste! plaats. Lijfsbehoud! Ongekende weelde bij KAV want nadat we terugkeren op de baan horen we ook nog eens dat onze vrouwen de buren met 50 punten hebben verslagen. Nu hebben wij niets tegen onze buren, het is toch wel lekker.
En denk eraan, atletiek is een teamsport!
