Om KAV Holland beter te leren kennen willen we in 2016 af en toe iemand aan het woord laten over zijn of haar ervaringen.
Na de interviews met Roland Thon en Alyanne Bos maken we nu kennis met Peter van Haaren.
Hoe ben je bij KAV HOLLAND terechtgekomen?.
In 1991 zochten wij een passende sportbeleving voor onze zoon. Peanutbal was te statisch en hij kon daarin zijn bewegelijkheid niet kwijt. Hij liep al heel hard op zeer jonge leeftijd. Dankzij een vriendinnetje in onze straat ( Anne Reijgersberg – die al lid was van KAV HOLLAND) heeft hij aan het eind van dat winterseizoen een laatste zaaltraining bijgewoond en is direct daarna op de baan gaan trainen.
Dat vond en vindt hij nog steeds het leukste wat er is. Aldus werden zijn ouders ook enthousiast gemaakt om aanwezig te zijn bij zijn wedstrijden. En als je tijdens zo’n wedstrijd gevraagd wordt om te assisteren bij een bepaald onderdeel dan is het atletiekvirus snel in je genen opgenomen. Mijn eerste ervaring is het mogen aanharken van de verspringbak.
Tijdens zijn eerste Onderlinge Clubkampioenschappen in 1991 was ik jury “tijd” bij de diverse looponderdelen. Zonder een echte opleiding werd ik verzocht de stopwatch te bedienen. Zo ook was ik getuige van zijn eerste clubrecord bij de pupillen B op de 40 meter sprint. De toenmalige voorzitter van de JeugdCommissie ( Cor Hagen ) , enig lid, heeft dit feit uitvoerig beschreven in ons clubblad.
Dit moment en de vele zeer prettige ervaringen zijn de start van een 25 jarige “ carriere “ bij KAV HOLLAND. Ikzelf heb absoluut geen atletiek verleden, voetballen en tennissen bij de parkburen waren mijn sportieve belevenissen. Mede door vele vervelende blessures tijdens de Onderlinge Clubkampioenschappen is er onder leiding van Esther Schouten ( ooit Nederlands kampioen meerkamp ) een oudergroep gestart met trainingsmogelijkheden tijdens de pupillen trainingen zowel in de zomer als in de winter.
Heden ten dage wordt er slechts in de wintermaanden door ouders in de Kennemer Duinen getraind. Hopelijk wordt er in de toekomst ook op de baan op technische onderdelen getraind.
Vertel eens wat je voor de club doet?
Mijn eerste echte activiteit was dus niet gediplomeerd jurylid. Maar vooral ook ouder in het bezit van een auto die zeer vaak werd geclaimd door mede teamgenoten van onze zoon als er ergens in het land een atletiekwedstrijd gehouden werd. In die tijd ( vorige eeuw ) was het nog een hele puzzel om alle atleten per auto naar een wedstrijd te kunnen vervoeren.
Een cursus jury “tijd” ( 1 avond onder leiding van Jan Smit ) in onze kantine was mijn eerste externe actie. Door mijn onregelmatige werktijden duurde het tot 1998 voordat ik een cursus Jury Algemeen kon volgen en afronden. Direct daarop volgend heb ik samen met de helaas veel te vroeg overleden Mike Roosen de cursus voor Scheidsrechter gevolgd en behaald. Tot op de dag van vandaag ben ik vooral bij KAV HOLLAND actief als Scheidsrechter en tracht tijdens die wedstrijden zeker mijn kennis over te dragen op, soms, beginnende juryleden.
Bij pupillen wedstrijden, die zonder Scheidsrechters worden gehouden ben ik veelal jurylid en gaat mijn voorkeur uit naar het jureren bij het verspringen. Zal dit nog later toelichten waarom.
Verder ben ik ook in de 90er jaren na een wat warrige periode bij de Jeugd Commissie, lid geworden van deze Commissie en heb o.a. met Renee van Kan en zeker niet te vergeten Rob Schoonen een hele lange maar vooral leuke tijd gehad bij de jeugd van KAV HOLLAND.
Ben waarschijnlijk recordhouder door 15 jaar lid te hebben mogen uitmaken van de Jeugd Commissie. In de vorige eeuw was ons Clubblad een zeer gewild object en werden soms wel exemplaren van 60 pagina’s onder onze leden verspreid. Heb zeker 2 jaar onze Club stencil machine op een slaapkamer in onze woning geparkeerd om daar zo’n 5000 tot zeker wel 15000 velletjes clubblad per keer te stencillen. Die werden dan naar de Raapploeg o.l.v. Mevr. Loek Piek gebracht om aldaar tot clubblad te worden samengevoegd.
In 2004 werd ik door de toenmalige secretaris gevraagd om de ledenadministratie, al was het maar voor 1 jaar, over te nemen. Cor Hagen was door lichamelijke ongemakken niet meer in staat deze te beheren. Het zijn inmiddels 12 jaren geworden.
In datzelfde jaar ben ik toegetreden tot het Kantine team, omdat daar een chronisch tekort was en mede door mijn activiteiten van de Jeugd Commissie een redelijke ervaring had hoe in de kantine te opereren.
Een leuke ervaring omdat naast de vele bekende gezichten ook mijn ledenadministratie activiteiten goed van pas kwamen. Na ruim 8 jaar op de dinsdagavond met Ria Reekers (jut en jol) actief geweest te zijn, op verzoek, overgestapt naar de woensdagavond om daar het “ Halve Kopjes Thee “ syndroom weg te poetsen. Dat is gelukt en ik mag nog zeker 10 jaar mijn woensdagavonden in een verbeterde kantine slijten.
Verder ben ik bij alle baanwedstrijden aanwezig bij de opbouw en opruimactiviteiten en probeer ook bij de Spaarnwoude evenementen mijn bijdrage in wat voor vorm dan ook te leveren.
Naast baanwedstrijden heb ik de afgelopen 3 jaar de SPORT IN in de Kennemer Sporthal mogen aanvoeren. Waar met vakkundige hulp van onze zeer enthousiaste jeugdtrainers Basisschool kinderen 3 dagen een atletiek clinic kunnen beleven. En wij als KAV HOLLAND medewerkers trachten d.m.v. flyers jeugdleden te werven. Dat lukt in beperkte mate, alhoewel aanwezige ouders bijna unaniem zeer enthousiast zijn over het gebodene.
Een jaarlijks terugkerend fenomeen is onze Openingswedstrijd voor alle jeugdleden. 25 jaar geleden als Trainingspakken wedstrijd aangekondigd maar in de afgelopen jaren veranderd in een soort kennismaking met de atletiekbaan, veelal voor nieuwe jeugdleden en met aandacht voor informatie over de diverse onderdelen van de atletiek naar ouders.
Een bijzonder onderdeel dat de laatste jaren veel aandacht heeft gekregen tijdens die Openingshappening is de DREAM TEAM ESTAFETTE loop. Als inzet een prachtige bokaal ooit door ons aller Susan Jansen ter beschikking gesteld voor een speciale act tijdens ons 80 jarig bestaan.
Waar mogelijk en gewenst geef ik nog steeds ondersteuning aan de Jeugd Commissie en het wedstrijdsecretariaat van onze pupillen. Tijdens mijn JC periode hebben wij bij iedere editie van de Onderlinge Clubkampioenschappen een extra aandenken aan het afgelopen zomerseizoen ter beschikking gesteld aan alle deelnemers. Het meest succesvolle item is en blijft de fel oranje veters, die nog steeds door veel jeugdatleten in hun sportschoenen verwerkt zijn.
Je leukste ervaring.
Natuurlijk heeft onze zoon voor heel veel leuke ervaringen gezorgd. De mooiste vind ik persoonlijk dat ik als fotograaf, zonder toestemming van de organisatie, van heel dichtbij heb kunnen vastleggen dat zijn verspringen bijna tot een Nederlands Record voor Junioren C heeft geleid ( 1 centimeter eronder ) en dat dit CR al bijna 20 jaar op ons CR bord prijkt.
Verder vind ik het ontstaan van het H.O.H.H. genootschap een zeer waardevolle aanvulling op mijn atletiekactiviteiten. Ouders van teamgenootjes van onze zoon zijn tot op de dag van vandaag nog steeds goede vrienden en dat vertaalt zich in een jaarlijks heerlijk samenzijn met leuke activiteiten en een heerlijk diner tot besluit.
Mijn tips voor het stimuleren/werven van vrijwilligers.
Mijn relaas is de belangrijkste tip om onze club en zeker ook je eigen kind(eren) te steunen in het beleven van atletiek. Aanwezig zijn bij wedstrijden, actief mee helpen, geeft een enorme voldoening. Misschien niet direct , maar later zullen zij hun ouders/verzorgers erg dankbaar zijn voor de bijdrage die toen geleverd werd.
Het team gevoel, is ook bij atletiek van grote waarde. Vooral bij competitiewedstrijden doen ze het met z’n allen en daar kan je als ouder/verzorger alleen positief tegenover staan. Het zijn soms lange dagen maar je krijgt er enorm veel voldoening voor terug.
Ook kantine activiteiten zijn heel aangenaam, contact met iedereen binnen de vereniging is van grote waarde. Onbekend maakt onbemind.
Ik spreek uit brede ervaring.
Na 25 jaar binnen en buiten de club actief te zijn geweest en dat dan beloond te zien met een benoeming van Lid van Verdienste is een hele grote erkenning en waardering van mijn betrokkenheid.
