Terwijl in het westen des lands de regen al inzet is het in Twente heerlijk droog. Het begint met fraaie mistbanken die langzaam optrekken toen ik om kwart voor 8 ’s ochtends naar de start rijd. Zo’n anderhalve kilometer van de start zitten wij, Ton, Yvonne, Karin, Onno en Arjan, in een huisje bij het Lutterzand.
De zon doet verwoed pogingen door de wolken te schijnen als ik de startnummers ophaal voor een vroege start. De vrijwilligers inspecteren nog eens de Solexen waarmee zij langs het parcours zeilen. In een mum van tijd heb ik de nummers, dus snel terug naar het huisje waar de geur van vers afgebakken broodjes mij tegemoet komt. Ja, dit is geen serieuze wedstrijd, maar genieten in Twente.
Bij de Landgoed Twente Marathon gaat het erom als duo, de één lopend de ander op de fiets, de klassieke afstand af te leggen. Je mag op elk moment van rol wisselen. Tussendoor kom je langs een tiental feeërieke stops, waar niet alleen water maar lekkere hapjes op je wachten. Een boerenschuur met bietensoep, een bomentuin (wrap met paddestoel), een luxe hotel (mousse met asperge), halverwege pannekoeken en energie-ijs, dwars door een landhuis waar de eigenaar je welkom belt en een hand geeft (parmaham met rode wijn), door de tuinen van Huis Singraven (Twentse wijn en beenhammetje), door het gemeentehuis van Dinkelland (krentewegge) en een stal met koeien, een fruithapje uitgereikt door Witte Wieven, nog een boerenschuur met kaasjes om tenslotte bij de finish een glas Twents bokbier te krijgen, met een boterham opgebakken bloedworst. Daarna kun je relaxen in de hottub, de voeten los dansen en de keel schor zingen, terwijl het bier rijkelijk vloeit. Ja, hier wordt het leven gevierd (: hoewel ik mijn oma net ten grave heb gedragen).
’s Avonds doen wij het samen met een tiental loopgroepgenoten nog eens dunnetjes over – onbeperkt tapas in Tante Annie op de Oldenzaalse Markt. De volgende dag fiets ik nog een veertigtal kilometers uit in Duitsland, alweer onder een hemels zonnetje. ’s Middags komt bij Deventer de regen ons tegemoet. Deze herinnering kan ze echter niet wegspoelen.
