Brons voor Martijn Hoogewerf bij NK meerkamp

Wat er aan de hand is bij KAV. Die vraag werd mij het afgelopen weekend regelmatig gesteld. De laatste jaren zijn we er mondjesmaat in geslaagd om onze naam te vestigen tijdens de grote wedstrijden. Uiteraard ben je afhankelijk van goede generaties, maar het recreatieve nam de overhand. Ik zal volmondig bekennen dat ik daar zelf ook een rol in gespeeld heb. Maar als je sfeer met prestaties kan combineren dan ben je binnen. Die prestaties waren in Apeldoorn niet met 1 pen te beschrijven. Drie gouden boys, waarvan er 2 hun eerste stapjes op Papendal hebben gezet en de ander de koning van de regio training is. Laten we met de koning beginnen. Jos Hoogewerf zijn puntentotaal doet vermoeden dat hij geen goed NK heeft gedraaid. Maar punten halen zonder horde wordt ook wat lastig. Zijn sprint was ijzersterk, het polsstok clubrecord zal niet lang meer op naam staan van zijn grote broer en de afsluitende 1000 meter, tja, wat moet je daar nou van zeggen. Er staat niets meer op het spel en toch loop je jezelf helemaal verrot. Dan heb je volgens mij wel begrepen waar de meerkamp over gaat. Jos Hoogewerf, hou hem in de gaten volgende week, tijdens het NK junioren.

Sil Negenman is de keizer. De keizer die de donderdag voor het NK doodleuk even een polsstok aanloop uitzet alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Sil heeft een geweldige meerkamp gedraaid met vooral een brutale tweede dag. Weet nu ook het is om hordes aan te vallen op 91 cm en toonde ballen op de 1000 meter. En vooral om dat laatste was ik bijzonder content want het geeft aan dat Sil zich aan het ontwikkelen is. En van de meerkamp begint te houden. Een prachtige twaalfde plaats als 1e jaars is gewoon ontzettend goed. Ook Sil zien we volgend weekend terug, op de 60 meter horde en de 200 meter.

Dan houden we de admiraal over. De admiraal die vriend en vijand heeft verbaasd door als 1e jaars A-junior brons te pakken met een prachtig clubrecord. Een clubrecord dat al 27 jaar stond. Martijn Hoogewerf  is de man die zijn schouders boven zijn hoofd draagt. Heeft dit weekeind een hoop geleerd hoe het is om ontspannen een meerkamp te draaien. Want daar schort het bij Tinus nog wel eens aan. De spanning neemt de regie dan over en dat resulteerde in het verleden altijd tot een minder onderdeel. Maar mindere onderdelen zaten er afgelopen weekend niet bij. En als dat het geval is, dan is Martijn levensgevaarlijk. Ook zijn afsluitende 1000 meter was doldwaas en zalig tegelijkertijd. Na zijn kamikazestart zakte de moed bij 2 concurrenten al in de schoenen waardoor het podium hem niet meer kan ontgaan. En ook Tinus zien we komend weekeinde weer terug, op vier onderdelen, zoals het hoort voor een meerkamper. Wie weet dat hij een volgende barriere kan slechten, over de 7 meter bij het verspringen.