Kan iemand me wakker maken en vertellen dat afgelopen weekend afgelopen weekend was? Want ook een dag later is Haarlem nog niet bekomen van de schok waarvan Apeldoorn 48 uur in de ban is geweest. De schok die oranje wit gekleed was, nadrukkelijk aanwezig op de tribune en sportief voor iedereen die andere kleuren droeg. Die groep prettig gestoorden keerden huiswaarts met 5 medailles, talloze finaleplaatsen, dito pr’s en een onvergetelijke ervaring. Vijf medailles! De laatste jaren mocht het in de krant als er 5 atleten meededen, nu pak je bij het NK junioren gewoon vijf medailles. Nu ik wat verder in mijn verhaal kom besef ik dat het echt gebeurd is. We waren er, we deden mee, en we deden goed mee. Een breedgedragen succes want zowel Koos met het Jaspers Running Team, Victor met zijn sprinters en Bart met zijn meerkampers vielen in de prijzen. Vakidioten die allen op hun eigen manier hetzelfde nastreven. Succes hebben op een plezierige wijze. Anderen niets misgunnen maar je vrienden net iets meer gunnen. Het succes zit hem in het hechte collectief en niet in het individu. Het KAV Holland van eind jaren 80, begin jaren 90 begint heel voorzichtig weer vorm te krijgen. Toeval is dat niet, want de helden van toen hebben zich godzijdank voortgeplant en de helden van nu ontwikkeld.
Om alleen maar getuige te mogen zijn van dit schouwspel is een dikke bonus. En misschien wel het allerbelangrijkst. Iedereen was goed. Niet alleen degene die in de prijzen vielen. Een beloning voor de atleten die keihard naar dit moment hebben toegeleefd en een bevestiging voor de trainers dat ze op de goede weg zijn. Ik heb 25 jaar met trots het oranje wit mogen dragen. 20 en 21 Februari 2016 gaan de boeken in als ‘extra trots op het feit dat je KAV’er bent’ dag.
