Onder druk presteren is de Meiden D niet vreemd!

Wat waren de verwachtingen hooggespannen. De meiden D waren met de tweede score de competitiefinale ingegaan maar op deze leeftijd kan er in 3 maanden tijd een hoop gebeuren. Groeispurten, ongekende progressie, onvoorspelbaarheid troef, vandaar dat een medaille niet zomaar even opgehaald kon worden. Breda, 12 september, werd een dag om niet snel te vergeten.

Van mijn trainer leerde ik altijd dat als de estafette goed gaat de hele dag goed gaat. En die estafette ging goed! Prachtige wissels van Rosalie, Sarah, Nikki en Fay leverde een steengoed persoonlijk record op. Als Robina die speer dan ook nog eens dik over de 30 meter smijt, dan mag je concluderen dat de dag uitstekend gestart is! Na 3 onderdelen gingen de meiden zelfs aan de leiding. Het zou de hele dag stuivertje wisselen worden wat betreft de klassering. Maar aan de topprestaties van de oranjebrigade kwam maar geen einde. Pleun, die na langdurig blessureleed  een prachtig pr noteerde bij het speerwerpen, Isabel, die in Breda verder sprong dan ooit en tweede werd in haar serie op de 60 meter. Je ziet dat de voorliefde voor hordelopen bij de trainers het gewenste effect heeft, want Rosalie, Robina en Sarah haalden een sloot punten binnen waar je bang van werd. Fay sprong onder moeilijke omstandigheden gewoon weer 1,50 hoog en noteerde een stabiele 4.41 bij het verspringen.

Dankzij Erica bleven we goed op de hoogte van de tussenstand en stonden we nog altijd in de bovenste regionen. Daar kwam na de sterke 1000 meters van Inez, Nikki en Rosalie geen verandering in. Rosalie had de pech dat ze in een laffe serie zat waarin iedereen het kopwerk schuwde. Rosalie weet echter waar het om draait tijdens de competitie en dat is zo hard mogelijk lopen en punten pakken! Stoer dat ze is, nam ze resoluut de kop, zag een hoop meiden op het laatste moment onderdoor komen, maar bleef het dichtst bij haar pr en deed zo de beste zaken.

Toch, met nog 2 onderdelen te gaan bereikte ons het mindere nieuws. Een 5de plaats. Hoe was dat nou mogelijk. We hadden toch nergens punten laten liggen? Om maar even aan te geven hoe hoog het niveau bij de D-junioren was. Maar wij hadden Robina nog en die kan best lekker discuswerpen. Maar de 26 meter die na 3 pogingen op het bord stond was weliswaar uitstekend, maar niet voldoende om terug het podium op te komen. Mocht u de familie Negenman nog niet zo goed kennen, laat me u vertellen dat die zonder druk atletiek eigenlijk helemaal niet zo leuk vinden. Het is een groot goed, presteren onder druk, maar waar Robina die 33 meter vandaan haalde, daar zijn ze in Breda nog steeds niet achter. 33 Meter met een discus. Een geweldige uithaal op het best mogelijke moment. Met 33.58 meter staat ze in de top 25 van de ranglijst allertijden. Maar nog belangrijker, zou dit gevolgen hebben voor onze positie op de ranglijst? Jazeker, met stip van 5 naar 2! met alleen kogel nog te gaan. Dankzij Julia en Roos een goed bezet onderdeel en daarmee zouden we toch op het podium moeten blijven. Maar wat deed de concurrentie? Lycurgus had wel een hele goede werpster maar van Scorpio geen enkel spoor.

Brons! Ontlading, want wat was het tot het einde spannend geweest. Een prachtige teamprestatie met op het juiste moment de uitschieter die we nodig hadden. Diepe buiging voor Hidde en Erik die dit 10-tal al 2 jaar in toon hebben moeten houden om tot dit soort prestaties te kunnen komen. Voor de C-trainers een mooie uitdaging om ze over 2 jaar weer naar de finale te loodsen. Aan de meiden zal het niet liggen!