Het is nu achter de rug, een geweldige week in Kaapstad en zoveel indrukken rijker: meedoen aan en finishen in the most beautiful marathon of the world (yes, I did it in een tijd van 5 uur en 15 minuten !!), een uitgebreid bezoek aan een van de scholen die Run4Schools ondersteunt waarbij het geweldige bedrag van € 40.000,56 kon worden overhandigt en genieten van al die mooie bezienswaardigheden en het geweldige eten.
Ruim een week geleden, woensdag 16 april, gaat het Run4Schools-team 2014 na maanden van training op weg naar Kaapstad, iedereen gekleed in dezelfde zwart-oranje teamjacks. We zijn met 14 ultramarathonners, 4 halvemarathonners en 10 supporters van huis gegaan. Voor de meeste runners is dit de eerste keer dat er een afstand langer dan de marathon moet worden afgeelgd. Hoe zal dat zijn, een marathon met veel klimwerk en voorbij het marathonpunt nog eens een lange steile klim, Constantia Nek. Zal die ons nekken?
Een paar van ons hebben wel al enige 2Oceans-ervaring en Leslie, oprichter van de stichting Run4Schools, beleeft zelfs zijn jubileumeditie: hij is voor de tiende keer deelnemer aan de 2Oceans. Op het vliegveld van Kaapstad worden we opgewacht door Run4Schools-manager André en zo’n twintig kinderen van Mitchells’s Plain, met een groot spandoek. Wat een verrassing! Bijzonder om zo onthaald te worden.
De donderdag en vrijdag zijn rustig en bedoeld om te acclimatiseren en voor te bereiden op de grote race van zaterdag. Donderdag halen we eerst de startnummers op, en ’s middags gaan we het tweede heuvelachtige helft van het parcours met de bus verkennen. Oeps, dat zijn toch wel flinke heuvels…
Vrijdagmiddag is Run4Schools-team 2014 aanwezig bij de FunRun (5,6 km). Jaarlijks organiseert stichting Run4Schools voor 200 kinderen van de vier lagere scholen waarop Run4Schools actief is de reis vanuit township Mitchell’s Plain naar UCT (Universiteit van Kaapstad), zodat zij kunnen deelnemen aan deze happening. Al deze 200 kids zijn gekleed in een lichtblauw T-shirt, gesponsord door de Zorgspecialist. We highfiven met de kids en wensen ze good luck. Vandaag juichen wij voor hen, morgen juichen zij voor ons. Als het startschot aanstaande is, kunnen de kinderen de spanning amper aan. Nog voor er van 10 naar 1 geteld is zetten de eerste kinderen het al op een hollen. Een vrolijke race volgt. De kinderen zijn zichtbaar blij met alle aandacht. En wij genieten van hun vrolijke koppies. Na afloop gaan we met z’n allen op de foto.
Een erg leuke middag en dan begint voor ons het aftellen en het voorbereiden voor onze eigen race met de pasta party.
De volgende ochtend gaat om 4 uur de wekker. Niet dat ik die nodig had want ik was natuurlijk allang wakker. Snel naar de ontbijtzaal (5 boterhammen als ontbijt !!), en vervolgens naar Leslie die mijn enkel nog eens flink heeft ingetaped, waarna ik er nog eens een compressiesok overheen deed. Het weerbericht voorspelde warm weer met temperaturen tot 30 graden dus: petje op, veel drinken en tempo aanpassen.
Om half zes gaan we met z’n allen op weg. Eerst de halvemarathonners afzetten bij hun startvak, zij starten al om zes uur. Nog even een groepshug en dan gaat de groep uiteen. Ik loop met mijn loopmaatje Marion en met Ricardo naar de Main Road van Newlands, naar ons startvak B, een vak vrij vooraan. De speaker kondigt aan dat de wereldrecordhouder op de marathon, Wilson Kipsang, in ons midden is om ons aan te moedigen, en dat de Zuid-Afrikaanse blotevoetenloopster Zola Budd meedoet aan de race. Groot applaus. Dan begint het wachten op onze start, om half 7. Om precies half zeven wordt de grote hoorn geblazen – en daar gaan we, op weg naar het grote avontuur. Marion en ik hebben met elkaar afgesproken elk onze eigen race te lopen, maar de eerste paar kilometer blijven we bij elkaar. Na nog geen kilometer zien we onze supporters en we zwaaien uitbundig, ’tot bij de finish’. Nog maar 55 kilometer te gaan. Ik voel wel helaas direct de linker-enkel en ik moet nog duidelijk in m’n ritme komen. Na drie kilometer laat ik Marion dan ook gaan (dat is vrij normaal J) en zo lopen we alleen onze race. Nou alleen, voor me zie ik duizenden in een lint op een ‘virtual flat’ parcous lopen tegen een prachtige achtergrond, richting Muizenberg. De zon begint net boven de bergen uit te piepen en dat zorgt voor een mooi plaatje: geelbruine grillige rotsformaties in het schijnsel van de opkomende zon.
Ik loop in het tempo dat ik met mijn trainer Henny Tiben heb afgesproken, 5:20 min/km. Het plan is namelijk om nog fris en fruitig aan te komen op het 28km-punt halverwege, waar het echte klimmen gaat beginnen en ik dus nog over alle energie moet beschikken. Als ik bij Muizenberg ben, is het echt licht, en hier vang ik de eerste glimpen op van de eerste oceaan. De kilometers langs de Indische Oceaan zuig ik in me op: de zee, de juichende mensen, een vrolijk zonnetje, en na de eerste paar kilometers ben ik ook weer lekker in m’n ritme gekomen. Zelfs de pijn in mijn linker-enkel wordt niet erger, ik voel het wel elke stap maar het is nog te overzien. Wat wel langzaam gebeurt is dat mijn linker onderkuit langzaam erg stijf wordt en langzaam begint te ‘branden’. Ik ben ongetwijfeld iets aan ’t compenseren.
Bij Fish Hoek zien we de bekende kleurige houten huisjes langs het strand. Even later buigen we af naar rechts, landinwaarts, en gaan we over Kommetjie Road in een lange rechte weg op Noordhoek af. Langs de weg staat het opbeurende bord: »One Ocean down, one Ocean Two go«.
Na deze lange weg bereiken we het 28km-punt, we zijn halverwege. Ik passeer de registratiemat in 2uur33. Nu gaat het feest pas echt beginnen, het ‘vlakke’ gedeelte is voorbij, nu komen de bergen. De organisatie wenst ons op borden langs de route: »Happy Chappie!«. Eerst gaan we Little Chappies op, waar in een bocht een eenzame violiste haar deuntje speelt. Deze klim valt eigenlijk best mee. Bij Noordhoek Beach zien we het brede witte zandstrand en jawel, oceaan nummer 2. En dan beginnen we aan de mooiste kilometers van de 2 Oceans Marathon, de Chapman’s Peak Drive langs de Atlantische Oceaan, een 9 kilometer lange weg uit de rotsen gehouwen met maar liefst 114 bochten. Rechts de oranjebruine bergwanden die hoog boven me uit torenen, en links de oceaangolven die op de rotsen onder me breken. Voor me uit zie ik een oneindig lang kronkelend loperslint, dat in etages steeds hoger over de bergwand meandert. Ik geniet zo van alles om me heen dat het klimmen bijna vanzelf gaat. Het tempo neemt wel af, maar ploeteren is het nog allerminst. Ik ben me zeer bewust van tijd, plaats en moment. Wat is dit gaaf! En zomaar opeens ben ik op het hoogste punt en mag ik weer gaan dalen.
Het dalen valt nog niet mee. Doordat m’n linkerkuit flinke klappen moet opvangen in de afdaling heeft ‘ie het zwaar en ik merk dat ik aan ’t afremmen ben. Maar onderweg blijf ik genieten van het uitzicht, geweldig !
Aan het eind van Chapman’s Peak Drive naderen we Hout Bay Beach. Daar staat de menigte ons weer op te wachten, inclusief een cheerende groep Pink Ladies. Nu komen een paar lastige kilometers, bikkelen naar het marathonpunt. Ik word ondertussen ingehaald door Jeroen, een van de andere ultrarunners van ons team. Hij ziet er nog fris uit en ’t gaat hem goed. Ik heb ’t moeilijk, ik zit ondertussen bij km 38 en ik merk dat de kilometers beginnen te tellen. Op m’n tandvlees loop ik verder en passeer het marathonpunt op 3uur54. Gek idee, normaliter mag ik nu stoppen, is hier de finish en ben ik blij dat ik geen pas meer hoef te zetten. Nu zijn er nog 14 kilometers te gaan, nog één derde marathon. Dat beloven zware kilometers te worden, de zon staat intussen fiks te branden en de steilste berg komt eraan: Constantia Nek. De borden zeggen een waar woord: »You feel it in your Sole«. Maar het talrijke publiek sleurt me erdoorheen. Evenals de borden: »Just one hill, get over it«. Inderdaad, niet zeuren, gewoon rennen. Het beste is er nu echt wel van af bij me, maar blijf doordribbelen en hoef niet te wandelen, maar hard gaat het niet echt meer. En ik haal de top rennend, ik ben erg blij want het zwaarste is nu echt voorbij. Slechts 10 km voornamelijk naar beneden richting Kirstenbosch. De borden langs de kant van de weg zijn een goede afleiding voor me, de kilometers vliegen voorbij, ik moet lachen om zo veel creativiteit. Nu weer: »Run Forest Run«, dan weer »Don’t stop now to smell the flowers«. De laatste kilometers zijn aangebroken en ik kan nu echt gaan aftellen, het gaat heerlijk. Bij 53 km haal ik Jeroen weer in, hij kreeg ’t zwaar in de laatste kilometers. Vanaf 54km zoek ik naar de Run4Schools-supporters, maar ik zie ze niet. Ze zouden ergens bij de 55km staan. Vlak voor de laatste bocht zie ik Leslie en zijn vader Fred me tegemoet komen. Leslie is allang gefinisht, in 4uur14, en komt nu de rest aanmoedigen. Hij hoort nu bij de Blue Number Club, iedereen die de 2Oceans 10x of vaker heeft gelopen. Wat een topper! Leslie en Fred wakkeren het laatste beetje heilig vuur in me aan en in volle vaart daal ik af naar de rugbyvelden van UCT. Eenmaal op het gras ren ik recht op mijn supporters af, hun fluorescerend oranje shirtjes vallen goed op. Ik zie Monique ertussen staan en breed lachend loop ik op ze af. Dan nog één bocht naar rechts en jawel, »GO GO GO… you’re almost there«. Daar is de finish. Ik passeer de streep en zet mijn klokje stil: 05:15:34.
Even hijg ik uit en dan besef ik: djeezus, I did it, de 56 kilometers zitten erop, verdomd, ik heb het geflikt. Nelson Mandela heeft eens gezegd: ‘It always seems impossible until it’s done.’ En zo is het maar net. Ik ben binnen. Met een prachtige bronzen medaille om mijn nek, in de vorm van Afrika. De lach op mijn gezicht gaat er voorlopig niet meer van af, ik ben zooo vrolijk en blij. Dit is wat endorfine met je doet. Het halfjaar kneiterhard trainen schiet door mijn hoofd heen: bijna 1500 trainingskilometers in de benen, 6 weken uit de running geweest vanwege een enkel/achillespees blessure, de laatste weken sukkelen met een hardnekkige griep en daarnaast vier maanden lang tweemaal per week krachttraining en core power in de sportschool om deze blessure te bestrijden. Hiervoor heb ik dit allemaal gedaan. Het was het meer dan waard. Wat een geluksgevoel!
Mijn benen voelen nog redelijk en al heel snel na de finish komt Monique me opvangen. Zij heeft de hele dag ons team aangemoedigd en was superblij om me weer te zien. De snellere lopers van het team waren namelijk langzamer geweest dan ze vooraf hadden voorspeld en dus had ze rekening gehouden met een langzamere tijd. ‘Redelijk soepel’ kon ik naar het einde van het grasveld lopen, naar alle andere supporters. Hier plof ik eindelijk in het gras. Marion was 5 minuten eerder over de finish gekomen: ze had super gelopen, en is super vrolijk en blij. Met de hele groep zien we de andere Run4Schools-lopers binnenkomen. Alle 18 hebben we de race uitgelopen, een prachtig resultaat. ’s Avonds vieren we dit met alle ‘Runners with a cause’ en supporters in een gezellig restaurant met een jazzbandje. Het eerste deel van de Kaapstad-missie is geslaagd, nu de tweede missie nog.
Ons bezoek aan de kinderen van Mitchell’s Plain staat voor dinsdag op het programma. Met z’n allen reizen we naar de townships. Onderweg zien we langs de afrastering een opeenvolging van sloppenwijken, wijken van golfplaat, zwerfvuil en extreme armoede. Run4Schools is op vier scholen actief, en wij bezoeken Northwood Primary School. Deze school ligt in een wijk die het iets beter voor elkaar heeft; hier zijn stenen huisjes en is er zelfs straatverlichting. De armoede zit hier vooral achter de voordeur, maar een stenen muurtje verhult dat natuurlijk niet. De kinderen zijn helemaal opgewonden dat ze vandaag bezoek krijgen van ons. Voor hen is het heel bijzonder dat er blanke mensen zijn die in hen geïnteresseerd zijn. Want normaliter is niemand in hen geïnteresseerd. Kleurlingen zijn het uitschot van het Zuid-Afrikaanse volk. Scholen met zwarte leerlingen krijgen bijvoorbeeld 1000 rand per leerling, maar scholen met kleurlingen krijgen slechts 350 rand per leerling. Lager dan kleurling kan niet, ja, alleen als meisjeskleurling ben je nog minder waard. Zodra die zwanger gemaakt zijn, is hun toekomst voorbij. Einde toekomstperspectief. En jongens worden pas als man beschouwd als ze een meisje zwanger hebben gemaakt ….
Op de Run4Schools-scholen is naast een sportprogramma ook een voedselprogramma; de kinderen krijgen elke dag een gezonde maaltijd. Als de kinderen vrijdag naar huis gaan, gebeurt het geregeld dat de eerstvolgende maaltijd voor deze kinderen pas maandag is, als ze weer op school zijn. Een treurige constatering.
Maar vandaag hebben deze kinderen de dag van hun leven. Ze mogen ons laten zien hoe zij les krijgen en verder is het sport-en-speldag. De school ziet er kleurrijk uit, de oranje muren en vele muurschilderingen geven een vrolijke aanblik. Even later gaan we met z’n allen naar het sportveld. Er is op kosten van Run4Schools een kunstgras voetbalveld aangelegd, vergelijkbaar met de Johan Cruijff Courts. We spelen voetbal met elkaar en netbal, en een groepje kinderen krijgt hockeyles. Dus wie er nog altijd niet toe gekomen is om een donatie te doen, schroom niet: help mee om de kinderen van Mitchell’s Plain een betere toekomst te bezorgen. Ik heb het zelf gezien, Run4Schools doet echt goed werk voor deze kinderen. Ga naar: http://www.run2oceans4schools.nl/Runner/Jos-van-der-Kooij.
Al met al was ons hele Kaapstad-avontuur een fantastische belevenis, ik had het voor geen goud willen missen. Team 2014 was een superteam en de mensen van Run4Schools hebben de trip perfect georganiseerd, waarvoor baie baie dankie! Verder waren we natuurlijk grote geluksvogels met zulk prachtig weer, dat maakt elke omgeving meteen stukken leuker. Los van het Run4Schools-programma is Kaapstad ook echt een aanrader. Elke dag weer hebben we geweldig lekker gegeten, veel vis uiteraard, zo dicht bij zee: kreeft, scampi’s, gegrilde kingklip, sushi en sashimi – heerlijk allemaal. De meeste activiteiten hebben we met de zes Haarlemmers gedaan (Marion, Pascal, Linda, Hans, Monique en ik) plus Eric uit Hoorn. De dag na de marathon zijn we wijn gaan drinken in Stellenbosch, bij wijnlandgoed Spier – lekker relaxed picknicken. Uiteraard zijn we naar Robbeneiland geweest, een indrukwekkend en bijzonder bezoek, en nog geen twee dagen na de marathon hebben we de Tafelberg beklommen via de Plattekliproute. Voor zover er nog spierpijn was, hebben we die er wel uit geklommen. Bovenop hebben we genoten van de fabuleuze uitzichten. De laatste dag hebben we een tourtje gemaakt, eerst naar de pinguïns bij Boulders Beach, daarna door Table Mountain National Park naar Cape Point en Kaap de Goede Hoop en tot slot nogmaals het mooiste deel van het marathonparcours – we kregen er maar geen genoeg van. Het was kortom een geweldige reis in alle opzichten. En voor wie na mijn verhalen de 2 Oceans marathon overweegt of van plan is zich ook in te zetten voor Run4Schools: »You are never too old to set another goal or to dream a new dream.«
Tenslotte wil ik gebruik maken van dit moment gebruik om de mensen die de afgelopen maand een donatie hebben gedaan te bedanken. Geweldig, jullie support – ik heb met eigen ogen kunnen zien dat jullie geld echt goed is besteed, de stichting Run4Schools verricht geweldig werk voor deze kinderen!!
Totsiens!
Jos van der Kooij
Wat doet de Stichting Run4Schools?
Zoals we allemaal weten geeft sporten ontzettend veel plezier en ontspanning, en dat geldt zeker voor kinderen. In Nederland is het gewoon dat kinderen naar een buitenschoolse opvang of sportvereniging kunnen, maar voor de kinderen in de townships van Kaapstad is dat helaas niet vanzelfsprekend. Zo bestaat er geen buitenschoolse opvang, en het is ook niet zo normaal dat kinderen naar sportverenigingen kunnen. Hierdoor hangen ze vaak op straat rond en komen in aanraking met drugs, alcohol en criminaliteit.
De Stichting Run4Schools zet zich in om naschoolse sportopvang in de townships van Zuid Afrika mogelijk te maken. Kinderen worden na school opgevangen in een veilige omgeving en sporten onder begeleiding en toezicht van coaches. Zo hebben ze plezier met andere kinderen, krijgen ze zelfvertrouwen en blijven ze uit handen van de jeugdbendes. De Stichting Run4Schools ondersteunt hiermee 4000 kinderen.
Voor wie nieuwsgierig is naar het werk van Stichting Run4Schools en een gevoel voor de marathon willen krijgen is hier een link naar een korte rapportage (6 minuten):
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=cRKgvhWTroY
